بسم الله الرحمن الرحیم                                                                    واما چگونه زمینه ی ظهور را فراهم کنیم؟

در رابطه با ظهور باید گفت که زندگی انسانها با انتظار وسر انجام ظهور عجین شده است0اگر در خانواده ی کوچک خودمان بنگریم ؛هر روز صبح که از خواب بر می خیزیم وهر شام که بخواب

می رویم در انتظار هستیم در انتظار رویدادهایی که ما را به وجد می آورد و به بلندای برترین راه برساند0که در این راستا باید دید که چه باید کرد وچگونه باید بود؟

به عنوان مثال :امروز مهمان  می آید ،فردا کارنامه می گیریم،در هفته ی آینده به مسافرت می رویم و000 همه ی اینها جزئی از انتظارات ما به حساب می آید0به نوعی خودمان را آماده ی

ظهور این موقعیتها می کنیم که سر بلند بیرون آییم0وهر کدامبسته به نوع خود وظایفی را بر ما تحمیل می کند که باید آنها را انجام دهیم تا بستری برای ظهور این انتظارات فراهم آید تاما حلاوت

ظهور را حس کنیم تا سر آمد انتظار برای ما خوشایند باشد0چرا که عاقبت هر انتظار ظهور است0

و اما خانواده ی بزرگتری نیز وجود دارد که انسانها با انتظارات متفاوت در آن زندگی می کنند،برای خود برنامه ریزی می کنند و انتظار به ثمر نشستن برنامه های خود را دارندوگاهی آنقدر در

مادیات غوطه ور می شوند که معنویات کم رنگ جلوه می کند و هنجارهای جامعه به نا هنجاری تبدیل می شود0در این دوران ،زندگی انسانها مانند تارهای عنکبوت بهم تنیده می شود و گره های کوری در آن ژدید می آیدوجامعه ی بشری در مشقت وسختی غوطه ور می شود وباطل حق را می پوشاندوحق همچنان پایمال ناهنجاریها وخود کامگی ها می شود وانسانهای مظلوم به نا حق لگد کوب امیال نفسانی قدر تمندان می شوندو در این زمان است که نیاز به منجی احساس می شود تا ناهنجاریها را مبدل به هنجار کند و جامعه ی بشری را به آرامش رساندو می دانیم امید ظهور یکی از اساسی ترین فرضیه های بشری است که خود نیاز به پیش زمینه دارد و آن آماده شدن برای ظهور بر ترین میهمان وبر ترین منجی است0

باید که زمینه ی ظهور را خود فراهم کنیم0باید که حق را بزرگ بدانیم ودر راستای آن بکوشیم و آن را پاس بداریم،باید که معنویات را پر رنگ کنیم ویاور ستمدیدگان باشیم،باید که امر بمعروف را احیاء

کرده ،زمینه ی نهی از منکر را ایجاد کنیم،بایدهر چه بدی ،ناهنجاری است از خود ، زندگی ، شهر ، وجامعه پاک کنیم ، باید که مانند آینه شویم تا زمانی که منجی عالم بشریت ظهور کندنور ظهورش

بر آینه ی وجود ما بتابد وما آن را منعکس کنیم،باید که خود راه را از بیراهه تشخیص دهیم وآن چنان باشیم که او می خواهد وهزاران باید دیگر که خود می دانی000وآنگاه است که رهاگری فرزانه ،

مردی از مردستان توحید ،مردی از تبار علی(ع)،ذوالفقارعلی در دست سوار بر ذوالجناح حسین(ع)می آید وجهانی را از سر در گمی جهالت می رهاند0

او خواهد آمد وقتی که دلهای همه ی بشریت مانند باران صاف وبی غش شود و همه ی دنیا وهمه ی انسانها در انتظار وجود  پر برکتش لحظه شماری کنند0

آری او خواهد آمداگر زمینه ی ظهور را پاک وبی آلایش کنیم و آماده باشیم با تمام وجود امرش را اطاعت کرده سر به فرمانش نهیم ودر رکاب او با هر چه بدی ،خود کامگی و زور مداری ست مبارزه کنیم تا در زیر بیرق او به بر تری کمال انسانی برسیم 0

وخدا در قرآن می فرماید: بقیة الله خیر لکم إن کنتم مؤمنین ودر جای دیگر می فرماید: ونرید أن نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه ونجعلهم الوارثین

و راست گفت خداوند بلند مرتبه0

او خواهد آمد، بر خیز و آماده باش0000000000000